Kilka lat temu, gdy objechałem i sfotografowałem już wszystkie polskie parki narodowe, naszła mnie smutna refleksja – przecież w Polsce jest tak wiele miejsc atrakcyjnych pod względem przyrodniczym i krajobrazowym, niejednokrotnie unikalnych ze względu na dziką przyrodę. Niestety, coraz więcej z nich jest bezpowrotnie przez nas tracona…
Główną przyczyną tego zjawiska jest postępujący gwałtownie w ostatnich latach rozwój i momentami niekontrolowana zabudowa, a dodatkowo coraz bardziej agresywna i nastawiona na zysk polityka korporacji Lasów Państwowych, dla której drzewa stały się obecnie jedynie produktem, mającym przynieść zysk.
Jednym z takich unikalnych, a jednocześnie zagrożonych miejsc jest teren projektowanego Turnickiego Parku Narodowego. Od dawna interesowałem się tym parkiem, który pomimo wielu wysiłków nigdy nie został utworzony. Swoim zasięgiem miałby on obejmować niezwykle urozmaicone krajobrazowo Pogórze Przemyskie, z leśnymi jarami, gigantycznymi jodłami i stadami dzikich zwierząt. Wyjątkowa jest też historia tych terenów z unikatową, niespotykaną w innych regionach kraju architekturą.
Niestety, aktualne przepisy prawne praktycznie uniemożliwiają utworzenie nowego parku, zaś nastawienie obecnej władzy do przyrody jest najgorsze od czasów komunizmu. Powstała więc inicjatywa powołania społecznego parku narodowego, o której już zapewne słyszeliście 🙂
Chciałbym bardzo podziękować wszystkim osobom, zarówno naukowcom, jak i aktywistom oraz wszystkim ludziom dobrej woli, którzy poświęcili się przez ostatnie kilkadziesiąt lat dla idei powstania tego parku. Bez Waszej pracy i Waszego ogromnego zaangażowania nikt by dzisiaj nie wiedział o tym osobliwym miejscu.
WALCZYMY DALEJ o pełnoprawną ochronę tego terenu 🙂
Zapraszam do obejrzenia obszernej galerii, będącej efektem wielu wędrówek po Pogórzu na przestrzeni ostatnich czterech lat.